Η αποσάρθρωση της ιδιότητας των γραφιστών είναι έκδηλη σε κάθε σκηνή του βίντεο: οι ίδιοι παρουσιάζονται άλλες φορές ως κομπλεξικοί, πολλές φορές ως ανασφαλείς, αλλά γενικότερα, ως εντελώς ηλίθιοι. Όταν, μάλιστα, οι άλλοι μιλούν για τους γραφίστες, τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα:

 

«Και μένα η θεία μου ήταν μια φανταστική φωτογράφος», λέει με συμπάθεια μια γιατρός σε έναν ετοιμοθάνατο ασθενή, ο οποίος της μιλά με σπαραγμό για το τεράστιο γραφιστικό ταλέντο του, που θα πάει χαμένο.

 

«Άκουσα ότι είσαι γραφίστρια...», λέει ένας τύπος που φλερτάρει μια κοπέλα, συνεχίζοντας: «...και τι δουλειά κάνεις, ακριβώς;». «Ό,τι κάνουν όσοι δουλεύουν πάνω σε ένα λάπτοπ και έχουν δώσει 60 χιλιάδες δολάρια σε σπουδές» λέει αμήχανα αλλά και κάπως αυτοσαρκαστικά η κοπέλα.

 

Στο ίδιο μοτίβο η σκηνή με μια νεαρή υποψήφια νταντά, η οποία συστήνεται με μια σχετική υπεροψία ως φοιτήτρια γραφιστικής, και η οποία παίρνει την απάντηση (από την μεσήλικη μαμά): «Ω! Πόσο ταιριάζουμε. Και μένα μου αρέσει να ζωγραφίζω για τα παιδιά μου, να ανακατεύω τα χρώματα με τα πινέλα τους και να σπάω πλάκα».

 

Ίσως το πιο αστείο και καυστικό κομμάτι του βίντεο έχει να κάνει με τον Ντέιβιντ Μίτσελ (του βρετανικού τηλεοπτικού σόου Peep Show), ο οποίος μιμείται σαρκαστικά έναν γραφίστα που βγαίνει ραντεβού με μια πλούσια κοπέλα, δηλώνοντάς της: «Γλυκιά μου, ναι, εγώ είμαι αυτός που μπορεί να επανασχεδιάσει το λογότυπο της εταιρείας του μπαμπά σου. Και δεν θα του κοστίσει περισσότερο από 100.000 λίρες»!

 

 

Οι παρεξηγημένες δοξασίες οφείλονται στα ανεξιχνίαστα γνωρίσματα ενός γραφίστα

 

Υπάρχουν και άλλες αξιοσημείωτες υποτιμητικές τάσεις στο βίντεο.

Το ένα είναι το φύλο: υπάρχουν ίσος αριθμός γυναικών και ανδρών που εμφανίζονται -εντός ή εκτός κάμερας- ως γραφίστες, με τους άνδρες να φαίνονται κατά βάση αποκαρδιωμένοι, καθώς όποτε αναφέρουν το επάγγελμά τους, αυτοί απορρίπτονται ως ασήμαντοι. Ωστόσο, η έλλειψη σοβαρότητας που δίνεται στις γυναίκες γραφίστες είναι ακόμη πιο ανησυχητική, αφού αντιμετωπίζονται με περιφρόνηση ή πατρονάρονται από άνδρες (και γυναίκες) που δεν καταλαβαίνουν το επάγγελμά τους ή δεν δείχνουν το παραμικρό ενδιαφέρον να προσπαθήσουν.

 

Αν μη τι άλλο, το βίντεο αποδεικνύει ότι το έργο της γραφιστικής είναι σε μεγάλο βαθμό αόρατο ή ανεξιχνίαστο στους περισσότερους ανθρώπους.

Και αυτό, εν μέρει είναι αλήθεια, επειδή ο όρος «γραφίστας» αφορά σε ένα πολύ ευρύ πεδίο εφαρμογών οπτικής επικοινωνίας. Και είναι επίσης αλήθεια ότι όλοι οι γραφίστες δεν είναι αυθεντίες σε όλα τα «είδη» γραφιστικού σχεδιασμού, ασχέτως τις χειροποίητες τεχνικές ή τα ψηφιακά εργαλεία που χρησιμοποιούν.

 

Ανάλογα με το ταλέντο, τη δημιουργικότητα και την ιδιοσυγκρασία του, άλλος σχεδιάζει όμορφα περιοδικά ή εφημερίδες, άλλος χτίζει υπέροχες εταιρικές ταυτότητες ή εμπορικές συσκευασίες, άλλος είναι δεξιοτέχνης στην επεξεργασία εικόνας ή τα κινούμενα γραφικά, άλλος είναι δεινός εικονογράφος ή χειροτέχνης της τυπογραφίας και του κολάζ, άλλος είναι άσος στο σχεδιασμό ψηφιακών εφαρμογών και ιστοτόπων.

Μπορεί όλες αυτές οι γραφιστικές «ειδικότητες» να έχουν κοινό τόπο εκκίνησης, όπως και να διασταυρώνονται ή και να κουμπώνουν μεταξύ τους, αλλά όλες, είναι ταυτόχρονα τόσο ιδιόμορφες και διαφορετικές μεταξύ τους.

 

Γι’ αυτό και οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν (ή, τουλάχιστον έτσι θέλει να δείξει το Χόλιγουντ) ότι ο γραφίστας είναι κάποιος αποτυχημένος, αφελής, απόκληρος της αληθινής τέχνης, ο οποίος ζωγραφίζει μερικές καλλικαντζούρες ή σχεδιάζει χρωματιστά κουτάκια προσθέτοντας γραμματάκια σε μια σειρά, και εν πάσει περιπτώσει, είναι ένας τύπος που αποφάσισε να κάνει μια τεχνική δουλειά χωρίς επίσημη εκπαίδευση και με απροσδιόριστο φυσικό αντικείμενο.

 

Οι δημιουργοί του βίντεο, Μέρσερ και Στρουλ, εξηγούν: «Η ιδέα για το βίντεο ξεπήδησε από τις δικές μας εμπειρίες παρατηρώντας μια γενική δυσκολία να προσπαθήσουμε να ορίσουμε και να περιγράψουμε τι είναι στην πραγματικότητα ο γραφιστικός σχεδιασμός και να θεωρείσαι επαγγελματίας γραφίστας, επειδή στην πράξη, η φύση του αντικειμένου είναι πολύ ευρεία και συγκεχυμένη -όχι μόνο για τον πολύ κόσμο, αλλά ακόμη και για τους ίδιους τους γραφίστες...».

 

«...Δημιουργήσαμε αυτό το φιλμάκι ως ένα είδος εξερεύνησης των απαντήσεων, αλλά ο κυριότερος σκοπός μας ήταν να ξεκινήσει μια συζήτηση για το πώς η δουλειά μας ως γραφίστες πρέπει να γίνει πιο κατανοητή και προσδιορισμένη».