Ως μέρος της έρευνάς μου για την κατάσταση της βιομηχανίας σχεδιασμού, επικοινώνησα με σχεδόν 100 εταιρείες από τους χώρους των εκδόσεων, της διαφήμισης και του μάρκετινγκ σε όλη τη χώρα (Σ.Σ.: Μεγάλη Βρετανία) και τις ρώτησα τι ήθελαν από τους πτυχιούχους γραφιστικής και τι ένιωθαν ότι δεν έπαιρναν. Τα σχόλια ήταν αποκαρδιωτικά: «Τα portfolio τους φαίνονται υπέροχα, αλλά είναι ολοφάνερο ότι δεν έχουν ψυχή ούτε ουσία, παρά μόνο μια καλοσιδερωμένη μαθητική στολή. Δεν είναι έτοιμοι για την πραγματική δουλειά. Δεν έχουν αυτό που ψάχνουμε, δεν μπορούν να μας προσφέρουν αυτό που έχουμε ανάγκη».

 

Πώς λοιπόν μπορούν να εξοπλιστούν καλύτερα οι σπουδαστές γραφιστικής σήμερα;

​

> Πραγματική «δουλειά»

από την πρώτη μέρα στη σχολή

 

Η βελτίωση της ποιότητας της διδασκαλίας είναι ένα στοιχείο, αλλά πρέπει να γίνουν περισσότερα: το μέσο μέγεθος των τάξεων πρέπει να μειωθεί και να επανέλθει σε ένα διαχειρίσιμο επίπεδο. Επίσης, οι ώρες δημιουργικής «προπόνησης» πάνω σε πραγματικά πρότζεκτ προβολής και επικοινωνίας πρέπει να είναι περισσότερες. Και εδώ ακριβώς πρέπει να επέμβει έμμεσα αλλά δραστικά και η ίδια η βιομηχανία γραφιστικής, η οποία θα πρέπει να δίνει δημιουργικές εργασίες προς υλοποίηση με κάποιου είδους φοιτητικής αμοιβής για όλους τους συμμετέχοντες στο έργο, και οπωσδήποτε, πολύ πιο γενναιόδωρα οικονομικά ανταλλάγματα για εκείνους τους σπουδαστές που ολοκληρώνουν ένα πρότζεκτ, το οποίο θα είναι σε θέση να βγει αμέσως στην αγορά.

 

> Διαρκής εστίαση στην ανεύρεση δημιουργικών ταλέντων, που νιώθουν ικανά να σηκώσουν τη γραφιστική τέχνη σε ανώτερο επίπεδο

​

Εστιάζοντας στην υποδομή των μαθημάτων, πρέπει να βρούμε την ικανότητα να προσαρμόσουμε τη μάθηση στις φιλοδοξίες των μαθητών -αυτή η ευελιξία είναι ζωτικής σημασίας για τη μελλοντική προστασία της βιομηχανίας. Θα πρέπει, λοιπόν, οι καθηγητές να αξιολογούν κάθε σπουδαστή ξεχωριστά, προτρέποντάς τον να μιλήσει για τις ρεαλιστικές προσδοκίες του και όχι για τις ελπίδες και τα όνειρά του. Μέσα από μια τέτοια αξιολόγηση, οι καθηγητές θα έχουν την ευχέρεια να ξεχωρίζουν την «ήρα από το στάρι», όπου συνδυαστικά με τις ανάλογες δεξιότητες σε δημιουργικό και τεχνικό επίπεδο, εκείνοι οι σπουδαστές, να έχουν την δυνατότητα για δωρεάν υποτροφίες σε πανεπιστημιακά ιδρύματα ανώτερης μετεκπαίδευσης στη γραφιστική.

Όλο αυτό θα βοηθούσε να δοθεί στους μαθητές η ευκαιρία να προσθέσουν νέα στοιχεία και κατευθύνσεις στην μελλοντική καριέρα τους, προσφέροντάς τους την ευκαιρία να  συνεργαστούν με κορυφαία ονόματα στον κλάδο της γραφιστικής, στον τομέα της αριστείας τους και της επιλογής τους.  

 

> Οι μεγάλες βουτιές στο παρελθόν μπορούν να βοηθήσουν στην κατάκτηση του μέλλοντος

 

Δεν πρέπει ποτέ οι εκπαιδευτές να παραβλέπουν τις παραδοσιακές, πρωταρχικές αξίες και διαδικασίες σχεδιασμού, επειδή γραφιστική δεν είναι μόνο οι υπολογιστές, τα προγράμματα και το «άυλο» ψηφιακό περιβάλλον. Για παράδειγμα, θα πρέπει να πείσουμε τους μαθητές να σχεδιάζουν με μολύβι πάνω σε χαρτί, να εκπαιδεύονται πάνω στη μεταξοτυπία και την τυπογραφία, να κατανοούν τη λειτουργικότητα της «μαγείας» της γραφιστικής χειροτεχνίας. Πάνω απ’ όλα, οφείλουμε ως καθηγητές γραφιστικής να παροτρύνουμε τους μαθητές μας να συνδυάζουν τη δημιουργική ευφυία τους με την ευρεία πρακτική εργασίας στον αληθινό κόσμο της γραφιστικής.