> Μπορείτε να δημιουργήσετε ένα σωματείο, απλά θα σας κοστίζει κάμποσα ευρώ από το μισθό σας κάθε μήνα και, φυσικά, πολλές ώρες εθελοντικής εργασίας - είτε είστε εκπρόσωποι του συμβουλίου, είτε απλά μέλη. Τα συνδικάτα δεν σας συμφέρουν. Γιατί λοιπόν το θέλετε τόσο πολύ;

 

> Φοβάμαι ότι η έναρξη ενός συνδικάτου για ένα επάγγελμα που είναι εξαιρετικά επιρρεπές στην εξωτερική ανάθεση και την ραγδαία αντικατάσταση των μισθωτών ή freelancer γραφιστών εξαιτίας της τεχνητής νοημοσύνης, δεν πρόκειται να έχει καλό τέλος. Όλοι κινδυνεύουμε ήδη να χάσουμε τη δουλειά μας από τους ψηφιακούς νομάδες και τους σχεδιαστές που παρέχουν τις υπηρεσίες τους σε περιοχές εξαιρετικά χαμηλού κόστους ζωής. Και μην ξεχνάμε την τεχνητή νοημοσύνη, η οποία απειλεί πολύ πιο άμεσα την επιβίωσή μας. Οποιαδήποτε ομάδα μισθωτών γραφιστών που βρίσκεται ήδη σε κίνδυνο θα έχει μηδενική ανάγκη να προσφύγει σε ένα σωματείο, επειδή αφενός η συνδικαλιστική «ασφάλεια» δεν προσφέρεται δωρεάν, και αφετέρου, η εκπροσώπηση είναι ένα πρόβλημα που έχει να κάνει με μια νεφελώδη μόχλευση ζητημάτων εξουσίας, από πρόσωπα που ελάχιστα γνωρίζουμε και εμπιστευόμαστε.

 

> Ένα συνδικάτο δεν θα μπορούσε ποτέ να λειτουργήσει -όπως κάποιοι συνάδελφοι πιστεύουν. Το επάγγελμα του γραφίστα είναι μια πολυεξειδικευμένη συνάρτηση πτυχίων, δεξιοτήτων, ταλέντου και εμπειρίας, γεγονός που καθιστά τις ανάγκες κάθε επαγγελματία πολύ διαφορετικές από ενός άλλου. Αυτό το γεγονός θα οδηγούσε το μεγαλύτερο μέρος του κλάδου να έχει αρνητική διάθεση προς μια γενικευμένη συνδικαλιστική εκπροσώπηση. Επιπλέον, μιλώντας για κατοχύρωση αμοιβών και ωρών εργασίας, όλοι οι γραφίστες –σε κάθε ξεχωριστή επαγγελματική τους εξειδίκευση ή και σχέση εργασίας- δεν μπορούν να μπουν σε ένα τσουβάλι. Εξαιρώντας ακόμη και τα πιο εμφανή αξιοκρατικά κριτήρια (χρόνια σπουδών και εργασίας, βραβεύσεις σε διαγωνισμούς, portfolio κλπ.) είναι τελείως δυσπερίγραπτο να ενσωματωθούν όλες οι ξεχωριστές ανάγκες σε ένα συνδικαλιστικό φορέα. Δεν υπάρχουν δύο δουλειές στον τομέα της γραφιστικής που να είναι ακριβώς οι ίδιες. Συχνά, μπορεί να αποκλίνουν πολύ. Κάθε γραφίστας είναι μοναδικός στο είδος του, και με βάση την φήμη και την πελατεία που έχει χτίσει, έχει τη δύναμη και την ελευθερία να επιλέξει πού θα στείλει βιογραφικό, ποιες προσφορές θα δεχτεί, πώς θα διαπραγματευτεί τους οικονομικούς όρους ενός πρότζεκτ, ακόμη και πότε θα θελήσει να αρνηθεί μια εργασία, αναζητώντας το μέλλον του σε άλλες δουλειές. Υπάρχει τεράστια διακύμανση. Ωστόσο, εάν πιστεύετε ότι οι μισθοί σας δεν ταιριάζουν με τον φόρτο εργασίας σας, αυτό είναι ένα σενάριο και ένα πρόβλημα που αφορά αποκλειστικά εσάς. Και κάθε σχετική μεταβλητή σε αυτό το πλαίσιο (εκπαίδευση, εργασιακή εμπειρία, τοποθεσία, όροι κλπ.), είναι ένα πεδίο που αφορά προσωπικά στην δική σας ικανότητα να διαπραγματευτείτε τα πάντα.

 

> Όλοι εκείνοι οι γραφίστες που αναζητούν απεγνωσμένα ένα σωματείο, μάλλον θα έπρεπε, πριν το απαιτήσουν, να δημοσιοποιήσουν τις εξαιρετικά χαμηλές τιμές που προσφέρουν για τη δημιουργία ενός λογοτύπου, μιας διαφημιστικής μπροσούρας ή μιας ιστοσελίδας. Συγκρίνοντας τις προσφορές και τις ώρες που αναλογούν για κάθε εργασία -συνδυαστικά με το portfolio-, είναι σαφές ότι αυτοί οι τύποι καταστρέφουν μόνοι τους όχι απλά τον εαυτό τους αλλά και το μέλλον ολόκληρου του κλάδου. Θα εμπιστευόσουν ποτέ έναν τέτοιο συνάδελφο να έχει ψήφο προς όφελός σου;

 

> Με τους σημερινούς όρους υπερπαραγωγής γραφιστών από τις σχολές, η οικονομική ευελιξία κάθε έμπειρου και αναγνωρισμένου γραφίστα καθίσταται εντελώς ανασφαλής. Σήμερα, η γραφιστική γίνεται μια εύκολη πορεία σταδιοδρομίας για κάθε τυχάρπαστο επίδοξο «καλλιτέχνη», η οποία μπορεί να «πιστοποιηθεί» μετά από μια μικροδιαπίστευση ενός πτυχίου επί πληρωμή, όπου μετά από ένα διάστημα μερικών εκπαιδευτικών μηνών στο Adobe, αποκτά το «εφόδιο» να ξεκινήσει μια επαγγελματική πορεία γραφιστικού σχεδιαστή.

Εάν υπάρξει φορέας, ο οποίος θα έχει την επιστημονική κατάρτιση και τα «κότσια» να τα βάλει με τους οργανισμούς, που προάγουν μια επαγγελματική σταδιοδρομία γραφιστικού σχεδιασμού με προδιαγραφές ...σούπερ μάρκετ, τότε είναι θεμιτός. Όμως, η καριέρα ενός γραφίστα δεν έχει ξεκάθαρο μονοπάτι ανόδου. Ξεκινά από τον απλό σχεδιασμό, αλλά συχνά οδηγεί σε ρόλους καλλιτεχνικού εμπειρογνώμονα, εκτελεστικού συμβούλου και διευθυντικού στελέχους, ρόλους επιχειρηματία, ρόλους εκπαιδευτικού και πιθανώς ακόμη περισσότερα. Η εμπειρία και η καλλιτεχνική ανέλιξη για κάθε έναν γραφίστα ξεχωριστά, αποτελεί πολύ σοβαρό παράγοντα απροθυμίας να ενταχθεί σε ένα κλειστό συνδικαλιστικό περιβάλλον.

 

 

 

 

 

Ολόκληρη η κουβέντα στο Reddit, εδώ: